De beoordeling van het begrijpend lezen gebeurt aan de hand van beschrijvende codes, bekend als de Prague Comprehension questionnaire
Het systematisch afnemen van de vragenlijst en het coderen van het begrip is een veeleisende en moeilijke taak. Een aantal personen die getracht hebben deze vorm van evaluatie toe te passen, hebben melding gemaakt van diverse moeilijkheden. Er schijnen drie codes te zijn bij begrijpend lezen, die aforische codes zijn. Een aforische code is een code die twee afzonderlijke woorden of ideeën bevat, en wanneer zij samen worden gelezen, een volledige pas-servatie (perfecte inkapseling) van de oorspronkelijke tekst opleveren. Deze codes zijn belangrijk omdat zij een leidraad vormen voor moderne opvoeders om geïndividualiseerde instructies te geven, die de prestaties van de leerlingen op basis van hun kennis- en ervaringsniveau zullen aanpassen aan de prestaties van de leerlingen in de klas.
Op het gebied van lezen zijn er twee Codified Reading Assessments (CRA) reeksen. Een daarvan is de codeschaal van de International Reading Literacy Study (IRAS), die het Engels lezen ordent en gewoonlijk wordt gebruikt om de leesvaardigheid te beoordelen. De andere is een set van de American Library Association’s (AHA) Code of Ethics for reading Literacy and Health. Deze codes worden gebruikt door bibliotheken, boekhandels en de onderzoeksbibliotheek van de universiteit van Cambridge. Er zijn kleine variaties in de twee sets, maar ze zijn in wezen ontworpen om vergelijkbare resultaten op te leveren.
Het IRAS begint met een procedure die de “Basic Readiness Test” wordt genoemd en die wordt gebruikt om een steekproef te nemen van vroege leervaardigheden. De vier vragen over geletterdheid zijn: (1) begrijpen, (2) beschrijven, (3) redeneren, en (4) spreken.
De vragen worden beantwoord door hypothetische situaties toe te voegen aan de passende woordenschatitems die worden bestudeerd. Bijvoorbeeld: “Studenten die studeren voor de Michigan test kunnen worden gevraagd om de volgende vragen te beantwoorden: 1. “Maakt datgene waarover je leest in termen van context deel uit van de roman?” 2. “Waarom denk je dat de kwesties van geweten en partijdigheid leiden tot een gecompromitteerde logica in de roman? 3. “Denk je dat het persoonlijke essay nuttig is voor de analyse van de roman?”
Het examen zelf bestaat uit twee delen. Het eerste is deMultiple Task Erikson Lethloroniometer die het lees- en denkvermogen meet. Een fout wordt gescoord met één punt voor incorrecte antwoorden en twee punten voor correcte antwoorden. Het tweede onderdeel is deRIesters die het directe transistoreffect op de computer meten. Aan zes RII-waarden wordt een toon toegekend. De test wordt één keer herhaald.
De resultaten van de toetsen zijn om twee redenen nuttig: (1) ze geven diagnostische informatie over de onderliggende lees- en schrijfvaardigheden van leerlingen en (2) ze geven inzicht, dat leerkrachten kunnen gebruiken om problemen met lees- en schrijfvaardigheden op te lossen. Dit is de reden waarom de spellingtoetsen in het leerplan zijn opgenomen: om het fonologisch bewustzijn te bevorderen en om toekomstige verwarring te voorkomen.
De waarschuwing over het niet leren van spelling herinnert ons eraan dat niet elk woord in elk klaslokaal aan bod komt. Een manier om ervoor te zorgen dat dit gebeurt is een woordenspiraal en leerlingen verbanden te laten leggen met de woorden die ze niet begrijpen. Dit is een praktijk die aan het eind van elke les in spelling D moet worden uitgevoerd.
LEES MEER :